Masa obrońców tradycyjnych, papierowych książek wiesza psy na e-bookach, audiobookach że to mordercy literatury, prawdziwej twórczości etc. I że nic nie zastąpi nowiutkiego tomiku w dłoniach pachnącego jeszcze niepowtarzalną świeżością, gdy szeleści się stronami.
Ja uważam te lamenty za grubą przesadę. Po pierwsze – zmienia się przecież tylko forma, a istota treści pozostaje niezmienna. Cóż, takie są prawa postępu, a jego się nie zatrzyma. A np. audiobooki dają szansę na zapoznanie się z dziełami ludziom niewidomym, niedowidzącym bądź starszym, albo po prostu takim, którzy nie mają czasu na czytanie (a jest ich teraz ogrom), a takiego nagrania słuchają np. w drodze do pracy. Słuchanie lektora (choć też zależy jakiego) nie jest to co prawda tym samym, co samodzielne czytanie, ale i tak lepsze to, niż nic.
Jeżeli nowe technologie zachęcą ludzi do czytania, to należy się tylko z tego cieszyć, i to propagować, zważywszy na drastyczne statystyki dotyczące przeczytanych rocznie pozycji przez szarego Kowalskiego. Każdy sposób jest dobry na zmianę tego zatrważającego stanu rzeczy.
